Zaterdagmorgen, na een heerlijk uitgebreid ontbijt verzamelden we ons met onze Nordic Walking stokken bij de receptie. Leo had uit verschillende mogelijkheden een mooie verrassingstocht van ongeveer 9 km. voor ons uitgezocht. Geen regen, wel een beetje koud, maar uitstekend wandelweer. Met de duinen links van ons liepen we ongeveer een kilometer over een mooi pad, de Bloedweg, tot een splitsing, waar onze wandeling ging beginnen. Richting Egmond aan den Hoef, waar we een extra rondje maakten langs het slot aan den Hoef en via mooie landhuizen weer Egmond aan den Hoef uit. Na een kilometer of acht namen Ysbrand, Gerard, Rob, Nettie en Yvette een langere route, dus splitsten we ons in twee groepen. Beide groepen maakten onderweg een koffiestop, maar we waren ongeveer gelijktijdig weer terug in het hotel. Of de koffiestops waren niet even lang of er lopen ware atleten bij die eerste groep. Nog even over het strand gelopen en ’s avonds hebben we in één van de strandtenten heerlijk gegeten.

Zondag, na het ontbijt stond er weer een uitdaging op het programma. De zon scheen en we liepen weer via de Bloedweg naar ons startpunt van de wandeling “de Monnikenpad” route. Deze route bestaat uit 3 wandelingen: het Binderpad, het Hoeverpad en Derperpad, totaal 21 kilometer. Wij kozen voor een deel hiervan, zodat degenen die naar de nieuwjaarsreceptie van SPARK wilden op tijd zouden zijn.

Het begin van de route was erg druk met hardlopers en mountainbikers, maar we liepen door een prachtig gebied met hoge duinen. Het Monnikenpad loopt door een bijzonder landschap van strandwallen en strandvlaktes door oude polders en jonge duinen. Veel westenwind en je ruikt de zilte zeelucht. Het gebied heeft een rijke geschiedenis van overstromingen en ontginningen, maar ook een geschiedenis van de drie Egmonden en de Abdij van Egmond. De monniken bouwden de eerste dijken om hun gebied te beschermen. Een deel van de route ging via Egmond Binnen door de Nollen, een speciaal landschap met ongelijke ondergrond van zacht mos, omringd door water. We klommen over heel wat hekjes en steile bruggetjes, maar het was de spierpijn en vermoeide benen aan het einde van de dag, meer dan de moeite waard. Een kleine twee kilometer voor het einde van de route wist Leo weer een stop. Hier werden we allerhartelijkst ontvangen met koffie en warme appeltaart. Daarna waren de laatste kilometers geen enkel probleem.

In het hotel konden we ons omkleden en reden we naar Spijkenisse terug. Bij SPARK wachtten de oliebollen en werd de vrijwilliger van 2013 in het zonnetje gezet.

Het was een heerlijk weekend en iedereen denkt alweer na over de mogelijkheden voor het volgende jaar.

Ria Blanker  foto,s Leo