Mogelijk konden de technische nummers nog wat compenseren, was het idee.
Na de 100 meter , het verspringen en de 200 meter horden (winst zelfs!) leek er nog niks aan de hand,maar de 5000 meter werd een martelgang met een bijzonder kwalijke achillespees als gevolg.
Gezond boerenverstand bepaalde toen dat het niet zinvol was om nog door te gaan en dat ik beter aan het herstel van die pees kon beginnen. Weg sportieve ambitie, maar wel verstandig. Zondag ben ik mijn 20-kamp maatjes nog gaan aanmoedigen: op de fiets want dat is beter voor het pootje en met speciale zooltjes in mijn schoenen.
Na negen uur op zondag, toen de laatste loper binnen was, duurde het nog even voor de uitslag er was en kreeg de kantine de kans om de voorraad bier en fris uit te verkopen.
Ik stond er bij, keer ernaar, praatte met ze en begon al weer na te denken over een revanche op mezelf:
Een EK in Belgie in 2012, het WK in Brisbane (Australie) in 2013 of toch “gewoon” Delft 2012? Wie zal het zeggen? Belangrijk is eerst weer lekker gaan rennen. Maar het belangrijkste is dat ik geleerd om met blessures niet meer zo lang te wachten, maar zo snel mogelijk aan de slag te gaan om het verhelpen.

Deze les mag iedereen van me overnemen.

Tot een volgende meerkamp.

Gert Velthuizen