NW naar Delfgauw op 9 november 2013
We kiezen voor de wandeling door het Bieslandse Bos: de populierenroute. Volgens het bord is het een 9 kilometer lange wandeling, gemarkeerd met blauwe paaltjes. Dat moet dus niet moeilijk zijn. We lopen eerst langs het water, het zgn. laarzenpad, maar wij nemen het verharde pad.
We zien een geheel witte reiger en er staan wat koeien te grazen. Af en toe valt er een korte stortbui tijdens het zonnetje wat een mooie regenboog laat zien.
De Broekbossen zijn al in 1780 drooggemalen, maar nog steeds doorsneden door kreken. Volgens het boekje kunnen er ijsvogels gespot worden en lepelaars en de rietpluimen dienen als windscherm voor de smienten (een soort winterharde eenden).Het verhoogde pad loopt slingerend door de wilgenbosjes, die met de voeten in de drassige bodem staan, waar vroeger turf werd gestoken.
In 1985 is hier het Bieslandse Bos aangelegd. Hier staan bankjes en verderop is een romantisch huisje te zien: witte steen, rood dak. Het blijkt een gemaaltje te zijn. Daarna slingert het pad naar links, van het dijkje af en langs een sloot. De wandeling gaat verder langs een bosje met keurige stammetjes, die op regelmatige afstand geplaatst zijn. Daarna langs het zooitjesbos, grillige bemoste stammen en takken. Op afstand hoge statige lindebomen met mos aan de stammen. Dit mos zit aan de natte kant, richting noorden. Verderop is een amfitheatertje met uitzicht op een vennetje.
Maar veel te snel zijn we weer terug bij het beginpunt. Het blijkt dan ook wat korter te zijn dan de aangegeven 9 km. Maar we hebben toch trek in koffie en een appelpunt of chocoladecake met slagroom. Het was weer een leuke zaterdagochtend en we hebben weer een mooi stukje natuur gezien.
Ria Blanker